وهابیت، عامل تفرقه
ملّت مسلمان که با الهام از رهنمودهاى حیات بخش اسلام توانسته بود پیوند اخوت در میان خود ایجاد نماید و در پرتو کلمه توحید و توحید کلمه در برابر تهاجم سنگین صلیبیان و قساوت هاى ثنویان (مغول) ثابت و استوار بمانند، ولى با کمال تأسف با ظهور مکتب وهابیت در قرن هفتم این وحدت در هم شکست. و با اتهام نادرست بدعت و شرک به مسلمانان، ضربات جبران ناپذیرى به صفوف به هم پیوسته آنان وارد ساخت، و با نابودى آثار بزرگان دین و کاستن از مقام انبیا و اولیا، در خدمت استعمار شوم غرب و دشمنان دیرینه اسلام درآمد.
در قرن ۱۲ ه. ق محمّد بن عبدالوهاب مروج اصلى افکار وهابیت، مسلمانان را به جرم استغاثه به انبیا و اولیاى الهى مشرک و بت پرست قلمداد کرد و فتوا بر تکفیر آنان داد و خونشان را حلال و قتل آنان را جایز و اموال آنان را جزء غنایم جنگى به حساب آورد و لذا هزاران مسلمان بى گناه را به خاک و خون کشیدند.
امروز مفتیان وهابى که عملاً در خدمت بیگانگان قرار گرفته اند، با فتوا به حرمت ازدواج با شیعه و نجاست ذبیحه آنان و حرمت پرداخت زکات به فقراى شیعه راه هر گونه وحدت را مسدود مى کنند.
شیخ عبداللَّه جبرین، یکى از علماى بزرگ و عضو دارالافتاى عربستان، در پاسخ به استفتایى درباره مجزى بودن پرداخت زکات و صدقات به فقراى شیعه مى گوید: «زکات نباید به کافر و بدعت گذار پرداخت شود و رافضیان... بدون شک کافرند... لذا اگر صدقه به ایشان پرداخت شده باشد باید اعاده شود؛ زیرا این صدقه به کسى داده شده که از آن براى کفر کمک مى گیرد
و در حال جنگ با اسلام و تسنّن است؛ پرداخت زکات به این گروه حرام است».
گفته مى شود: وى فتواهاى دیگرى نیز بر ضدّ شیعه صادر کرده که از جمله آن، مباح شمردن قتل شیعیان است.
هیأت دائم افتاى سعودى در پاسخ به استفتایى در مورد ازدواج با شیعه مى نویسد:
«ازدواج اهل سنّت با شیعه و کمونیست جایز نیست و اگر چنان ازدواجى صورت گرفته، باطل است، چون عادت شیعه استغاثه به اهل بیت [عصمت و طهارت علیهم السلام است و این بزرگ ترین شرک به شمار مى رود. »
با این که این گروه درباره ازدواج با یهودى و مسیحى پاسخ داده اند:
«ازدواج مسلمان با اهل کتاب؛ اعم از یهودى و نصرانى، در صورتى که اهل فحشا نباشد، جایز است. »
یا در کتابى که با حمایت حاکمان مکه و مدینه در همین سال هاى اخیر به نام «مسألة التقریب» منتشر شد، اولین پیش شرط وحدت و تقریب با شیعه را اثبات مسلمان بودن شیعه دانسته اند.
بدیهى است مادامى که نگرش آنان به شیعه یک نگاه برون مذهبى است و با تبعیت از اسلاف خود، شیعه را بدتر از یهود مى دانند و وجدان بشرى را زیر پا نهاده و با دشمنان قسم خورده اسلام هم صدا گردیده اند، چگونه مى شود به تقریب مذاهب اسلامى و وحدت مسلمین که از نیازهاى جامع اسلامى است دست یافت؟
در پایان عزیزانى که نیاز به بررسى بیشترى پیرامون سلفى گرى و وهابیت دارند را به مراجعه به کتاب «سلفى گرى (وهابیت) و پاسخ به شبهات» چاپ انتشارات مسجد مقدّس جمکران راهنمایى مى کنیم.
[فتنه وهابیت - صفحه۲۲]
